فلزات
فلزات سنگین
فلزات سنگین، معمولاً به فلزاتی اطلاق می شود که به‌طور طبیعی یا انسان ساخته دارای چگالی بالا هستند. این فلزات بر اساس ویژگی های شیمیایی، فیزیکی یا سمیت شان به عنوان فلزات سنگین شناخته می شوند.
برخی از فلزات سنگین شناخته شده عبارتند از:
- کادمیم: این فلز خطرناک و سمی است و ممکن است به عنوان آلاینده در آب و خاک یافت شود.
- جیوه: این فلز ممکن است در پسماندات صنعتی و زباله های شهری یافت شود و به محیط زیست و سلامتی انسان ها آسیب برساند. این فلز سمی بوده و معمولاً در صنایع مختلف مانند صنایع الکترونیکی و باتری سازی استفاده می شود
- کروم: این فلز معمولاً در فلزات آبکاری شده استفاده می شود و ممکن است به عنوان یک آلاینده در منابع آبی یافت شود.
این فلزهای سنگین به دلیل سمیت و تأثیرات زیانبار آن ها برای محیط زیست و سلامتی انسان ها، مورد توجه و مدیریت ویژه قرار می گیرند.
اثرات مخرب
استفاده زا فلزات سنگین چه مزایایی دراد؟
استفاده از فلزات سنگین برای مصارف مختلف مزایایی دارد، اما باید توجه داشت که برخی از این فلزات به دلیل سمی بودنشان نیازمند استفاده با دقت و مدیریت خاص هستند. برخی از مزایای استفاده از آن ها شامل موارد زیر است:
مقاومت و استحکام
برخی از فلزهای سنگین مانند روی و سرب برای استفاده در ساخت مواد مقاوم و استحکام بالا، به ویژه در صنایع ساختمانی و خودروسازی، بسیار مفید هستند.
مقاومت در برابر حرارت
برخی مانند تنگستن به دلیل مقاومتشان در برابر حرارت، برای استفاده در صنایعی مانند صنایع فلزی و انرژی هسته‌ای بسیار ارزشمند هستند.
خواص الکتریکی و الکترونیکی
برخی از فلزهای سنگین برای استفاده در صنایع الکترونیکی و باتری‌سازی به دلیل خواص الکتریکی و الکترونیکی مناسبشان بسیار مورد توجه هستند.